notatki

Gotowość na zmiany - jest niezwykle ważna. Brak gotowości na zmiany powoduje, że mózg pracuje nad takim interpretowaniem nowych informacji, aby one umacniały dotychczasowe stereotypy. Przekazywanie danych o nowych szansach stronie niegotowej na zmiany może wręcz doprowadzić do ich odrzucenia i umocnienia się dotychczasowej strategii.

Myślenie relacyjne prowadzi do innych wnioksów niż myślenie w kategoriach relacji wladzy - które prowadzi do tworzenia bytów, zbiorów rozłącznych.
Na przykład ten koleś od monad stworzył model wyjasniający efektywność oddziaływań w oparciu o doprowadzenie bytów do postaci monad, kategorii "podmiotów wpływów". Wg mnie jest to kategoria niepotrzebna, która zaciemnia istotę problemu, jaką są wektory wpływu, a nie ich początki czyli monady (w czym małpujemy tylko darwinowski model)


kulturaliberalna.pl/2011/12/06/zarycki-lunden-buchowski-iwasiow-wymyslanie-granic/#1
Moje modele:

- zarządzanie chaosem
- pochłaniacz chaosu dążący do samolikwidacji
- zabawa to ciężka praca
- tekst_i_kontekst - model relacyjny zbiorów dynamicznych
- test pary minimalnej
- ewolucja powszechna - bezrozumność ewolucji jest zamazywana poprzez jej antropocentryczne i personalizujące metafory.
- edukacja jako zapewnianie bezpieczeństwa wynikające ze zrozumienia
- model komponentowy zamiast sztywnego - zbiory dynamiczne
- immanentna podmiotowość ja - dlaczego ja - dlatego, że ktokolwiek
- układy samoregulujące się, czaeem nie trzeba definiowac pojęć np. jezeli chodzi o kulture przestrzeni lepiej, żeby każdy miał własna definicję, ale żeby dzięki niej był zdolny do wspólnego działania, czy po prostu do działania dla dobra.
- człowiek jako kreator znaczeń: nazywanie jako ludzkie stwarzanie (od symboloki miejsca do gniewu, którego można uniknąć jeżeli się nie powie słowa)
- relacje władzy - magia - oddanie władzy relacjom samoregulacji, - pierścień władzy
- rozwój jako nieustanna edukacja jako cyrkulacyjny proces
- rozwój, jako doskonalona umiejętność porządkowania
- pokrewną sprawą komponentalności znaczeń jest niemożność okreslenia czy coś jest radykalnie jakieś, np. jeżeli człowiek jest raczej dorby to jest te zły, a jeżeli raczej zły to tez dobry, tzn. nie da się jednoznacznie tego stwierdzić
- trzy elementy edukacji - szkoła, inne instytucje, ciekawość
- nowe modele edukacji:medialna (aksiologicnza) , samorządowa, psychologoiczna, interpersonalna,
- tradycja vs jej nowoczesne przemiany - potrzeba izolacji
- zbawienie okiem ateisty jako konceptualna akcja artystyczna - niedziela jako danina, rezygnacja z władzy, wszystko+wolnawola=ofoarowanie Bogu wszystkiego
- ironia ludzkiego losu - człowiek zyskuje rozum tylko po to, aby zrozumieć się, że umrze.
- kultura vs rynek - dlaczego wyższe jest trudniejsze, dlaczego syf wypiera porządek
- entropia - co to jest informacja?
- surfing
- internet jako żywa sieć
- film na małym ekranie pamiętany jest tak samo jak na dużym - co oznacza, że nie ma znaczenia, czy to jest duży, czy mały, wszystko spotyka się w mózgu, w każdym razie przesąd multi

jeszcze jednym modelem jest ograniczoność i wydowania przez nią hierarchi wartości

Danie semiotyczne to każdy układ jakichś elementów niosących znaczenie, który ma sens. Ów sens może być zakodowany poprzez intencję autora takiego dania lub może się rodzić dopiero w głowie odbiorcy.

Danie semiotyczne to najwyższa kategoria, która łączy w jeden zbiór wszystkie dzieła sztuki i to, co owe dzieła oddają, np. krajobrazy. Danie semiotyczne składa się z części, które roboczo można by nazwać "semami". Sem, to jest każde znaczenie, którą możemy wyróżnić w daniu semiotycznym, np. które może być przedmiotem komunikacji a szczególnie dialogu.

Kwestiami, które trzeba tu omówić, są kwestie autor-czytelnik (konsument?) oraz impllied autor czytelnik a także kwestie granic dania semiotycznego.

Charakter modelu astrukturalnego polega na tym, że nie da się w nim wskazać unikalnych części, które by można oddzielić. Na przykład, w rowerze da się wskazać poszczególne części nazwać je, opisać i wymontować. W magnesie też da się wyróżnić poszczególne części czyli bieguny, ale czy magnes da się rozmontować? Jeśli spróbujemy oddzielić jeden biegun od drugiego, to okaże się, że każda z nich dalej ma 2 bieguny.

Podobnie jest z  fraktalami - nie da się ich podzielić na części, ponieważ zawarty w nich wzór powtarza się w nieskończoność w każdej skali. Struktura w tym ujęciu to coś w rodzaju jednoznacznego, sztywnego punktu oparcia. A jednocześnie czegoś, co można narzucić, o co się można spierać.

Praktyczne zastosowanie tego modelu przydaje się np. w planowaniu. Wiadomo, że każde planowanie ma swój poziom strategiczny, operacyjny i taktyczny. W uproszczeniu odnoszą się one do różnych stopni uszczegółowienia.

Słowo "lorytyzm" wziąłem z książki Neala Stephensona Peanatema.